Ben, Metin olmaya mecburdum!


Bir gazeteci, cesur, yiğit bir gazeteci yaşama veda etmişti. Hafızamda bir daha hiç silinmeyecek kadar büyük, yürekli bir gazeteci.  Adı Metin’di. Metin Göktepe.  O ismin benim yaşamıma yön vereceğini çok sonradan anlayacaktım. O’nu hiç görmedim, tanımadım ama sanki yüreklerimiz birlikte atmıştı. Sanki aynı kalemi tutuyor, aynı sözleri haykırıyor ve aynı öfkeyi büyütüyorduk.

Metin’i gazete sayfalarında, televizyon ekranlarında tanıdığımda, O çoktan ayrılmıştı aramızdan. Tarih sayfalarını bir karanlığa daha açmıştı.  Metin Göktepe dövülerek, işkenceden geçirilerek katledilmişti. Susturulmaya çalışılmıştı ancak Metin susmamıştı. Metin ölse bile hiç susmayacaktı! Kendisiyle birlikte atan yürekler, O’nun soluğu, O’nun sesi olmuş, O’nun kalemini yere bırakmayacaktı.

Televizyon ve gazetelerden Metin’in öldürüldüğünü duyduğumda henüz 16 yaşında, lise öğrencisiydim. Umutlu, öfkeli ve bir o kadar da kararlı bir genç. Metin’in kalemi olacaktım; çünkü Metin bendim, Metin yoksul kondularda unutulmuş Zeynep anaydı, Metin yalın ayaklı, esmer yüzlü Jiyan’dı, Metin kimliğini saklamaya mecbur bırakılan Armenag’dı, Metin  hapishanelerdeki, ünüversitelerdeki isyandı, Metin…

Karar vermeme gerek kalmamıştı, ben Metin olmaya mecburdum. Gazeteci olacaktım. Adım atmıştım ve geriye dönüş yoktu. Gazeteci olmak bedel ödemekti bir anlamda. Metin o gün hapishanede yaşanılanları yansıtmak pahasına bu bedeli ödemişti.
Metin Göktepe’nin öldürülmesi, devletin gerçekleri göstermeye çalışan gazetecilere yönelik tutumunun sadece bir örneği. Metin’i bilinçli öldürülmüştü; çünkü Metin gerçekleri görüyordu!  Çünkü Metin Evrensel’in sesiydi.

Bugün geriye dönüp baktığımızda, aslında bu tablonun hiç değişmediğini görürüz. Dün Metin’di, daha öncesinde Musa Anter (Ape Musa), Uğur Mumcu, bugün gerçekleri yazan, konuşan herkes.
Gerçeğin kendisiyle muhatap olan gazetecilerin mücadelesi birilerini hep rahatsız edecektir çünkü.

                 

Metin'in anısına yazdığım bu yazı, 7 Ocak 2007’de Evrensel gazetesinde yayınlandı. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

'Evli misiniz, yoksa boşandınız mı?'

Resim
İstanbul’da yaşayıp da yolu Cerrahpaşa’ya düşmeyeniniz var mı? Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, adından da anlaşıldığı gibi bilimin merkezi, üniversite hastanesi. Sadece İstanbul’dan hastalar değil, ülkenin dört bir yanından hastaların akınına uğrayan ‘en güvenilir’ hastanelerin başında gelir (!)Tıp Fakültesinin dev bahçesinden içeri girdiğinizde, beyaz önlükleriyle, telaşla yürüyen yarının hekimleri nice genç kadın ve erkek görürsünüz. ‘Uzman’ hekimlerin peşinde koşturan umutlu gençler… Randevu saatinden daha erken geldiğimden, güzel, güneşli havayı teneffüs etmek için dışarı çıkıyorum. Randevu sistemi olmasına rağmen kapıdan taşan hasta kuyruğunu görünce bugün bana sıra gelmeyeceğini düşündüm. Türkiye’de zamandan daha bol ne var ki (!) Hiç yabancısı olmadığımız bu uzun kuyruk beni rahatsız ediyor. Hem zamanımın kısıtlı olması, hem de adeta bir parçam olan fotoğraf makinemi yanıma almayışım bu huzursuzluğumu artırıyor. Saatler ilerliyor… Jinekolog polikliniğine gitmek için beklediğim kayı
Devamı

Tutuklu kadınlar neden regl olamıyor?

Resim
            Aysel Kılıç                 İçeride, yani hapishanelerde neler olup bittiğini, ya tutukluların gönderdiği mektuplardan öğreniyorum ya da ayda yılda bir gittiğim ziyaretlerden. Gazeteci kimliğim nedeni ile tutuklulardan bugüne kadar sıkça mektup aldım. Gelen mektupların büyük çoğunluğunda, tecrit sorunu anlatılıyor. Kimisinin aile görüşü engelleniyor, kimisinin ise mektuplarına, kitaplarına el konuluyor. Sadece bunlarla bitmiyor sorunlar, sıcak ve soğuk su sıkıntısı, havalandırılmaya toplu çıkamamak vs. vs… Mektuplar geldikçe, tutuklulara daha da yakınlaşıyorum, onların acısını acım; sevinçlerini sevincim gibi yaşıyorum. Bazen bir mektubu defalarca okuduğum oluyor.          Yıllarca yazdım/yazıyorum, haberini yapıyorum içeridekilerin. BirGün de aynı duyarlılıkla, tutuklu ve hükümlülere sayfa açtı, gelen mektupları bir bir yayımladı. Bugüne kadar gelen mektupların büyük çoğunluğu erkek tutuklu ve hükümlülerdendi. Ama son zamanlarda kadınlardan gelen mektuplarda bi
Devamı

Gezi Direnişi, gazeteciler ve penguenler

Resim
Geçtiğimiz haftalarda, Murathan Mungan, sosyal medyada gazetecilikle ilgi önemli bir noktaya dikkat çekmişti. Mungan, George Orwell'in "Gazetecilik, birilerinin basılmasını istemediği şeyi yayımlayabilmektir. Geri kalan her şey halkla ilişkilerdir" sözünü paylaşmıştı. Orwell'in gazetecilik için o dönemde yaptığı tanımlama belli bir dönemle sınırlı değildir. İktidarlar var olduğu müddetçe birileri 'rahatsız edici' haberler , yazılar yayımlayacak; birileri de suya sabuna dokunmayacak ya da kendisine verilen talimatları yerine getirecektir. Dünden bugüne gazetecilik bu iki ayrı çizgi üzerinden gitmiştir. Bir yandan İktidardan yana 'haber' yapanlar, gerçekleri çarpıtanlar ya da gerçeklerin üstünü örtenler; diğer yandan gerçekleri yansıtabilmek için bedel ödeyenler. Günümüzde gazetecilik ağır sınavdan geçiyor. Özellikle demokrasinin olmadığı, hukukun işlemediği  Türkiye 'de gazetecilik yapmak neredeyse imkansız hale geldi. Gerçekleri yazan gazetecile
Devamı