Kadınlar, erkekler, aşklar ve mektuplar

Gözlerimi kapatıp yeni bir dünyaya  yolculuk yapıyorum; İçinde bulunduğumuz dünyadan çok uzak, başka bir yaşama.  Sınırlar yoktur o dünyada,  sevgi, aşk mülkün hapsinde değildir, cinsellik özgürdür.  Ne kadın erkeğin kölesi, ne de erkek kadının, sistemin...  Çıkar ilişkilerine yaşam alanı yoktur o dünyada.  Sevdiği için dokunur kadın ve erkek, sevdiği için özgür bırakırlar birbirlerini. Kimse kimseye istemediği bir hayatı dayatmaz,  yaşamlarını zindana çevirmez; aksine birbirlerinin hayatlarını yeşertmek için yaşarlar. Kadın ve erkek arasındaki çıkarsız ve özgür birliktelik  tüm toplum için geçerlidir. ‘Ben’ değil, ‘biz’ hâkimdir hayata. Biri zincirliyken, diğerinin özgür olma şansı  yoktur.  Biri mutsuzken diğerinin mutlu olma olasılığı da.

Bu rüyadan uyanmak istemiyorum.  Benim gibi pek çok insan bu rüyayla yaşıyoruz; Çünkü o rüyanın gerçekleşme olasılığının yüksek olduğunun farkındayız.  Bizi dimdik ayakta tutan da bu farkındalıktır.  Bu rüyanın peşinden gidenlerimiz, mevcut  düzenin sunduğu ilişki biçimlerinden mutlu olamayanlarımızdır. Sever, aşık oluruz ama aşkımızı rüyamızdaki gibi yaşayamayız, yaşama olanağımız yoktur.  Yaşamaya başladığımızı sandığımız an duvara çarparız, durmadan çarparız. Çünkü aşk ne tek kişilik ne de iki kişiliktir.

Ne kadınlar olarak özgürüz bu toplumda, ne de erkekler özgür.  Erkek egemen toplumda, yaşamlar kapalı bir kutu gibidir. Gerçek özgürlükler olmadığı için aşk da cinsellik de “sır” gibi yaşanır.  Şeffaf olmadığı gibi samimi de değildir ilişkiler; bundandır ki hep  ‘süpriz’lerle doludur.  Aşk yaşadığımız bir erkeğin hayatındaki bir başka kadınla (ya da kadınlarla) kesişebilir her an yolumuz.  Hiç  beklemediğimiz bir anda tanımadığımız bir kadından mektup alabiliriz.  ‘Ahlaksız’ olmakla itham edilebiliriz.  ‘Erkeğine sahip çıkan kadın’  -bir bütünü göremediği için olmalı-  öteki kadının  kendisiyle aynı ‘kader’i paylaştığını anlamayabilir. Erkeğe ve erkek egemen sisteme değil, hemcinslerini kendine hedef alabilir. Aldatıldığı psikolojisiyle kendi hayatıyla birlikte diğer kadınlar ve  (sevdiği) erkeğin hayatını da zindana çevirebilir her an. Mektup postalayan kadına,  sevginin tekelleştirilemeyeceğini yazmak isteyebiliriz, yazarız da. Ama anlatmak istediğimiz her zaman anlaşılmayabilir. Çünkü,  ‘ahlak’ üzerine kurulu toplumun  değerlerini yerle bir ediyoruzdur, ‘ahlaklıların gözünde namussuzuzdur, hafifmeşrebizdir...

Erkek için de durum farklı değildir, hatta daha vahimdir. Özgürlüğü sadece kendine hak gören erkek,  kendine  ‘sevgili’ olarak seçtiği kadınla yaşadığı ilişkiyi  öncelikle garantiye alır.  Erkek o kadının yanında adeta bir sığınmacı gibidir. Kendini hapiste hisseder ve hep başka aşklar, başka  heyecanlar peşinden gider.  Arayışının sonu bir türlü gelmese de birliktelik  sürdürdüğü, aynı çatı altında yaşadığı kadından da vazgeçmek istemez.  Çünkü, yalnız kalma korkusu yaşar erkek.  Ve yalnız erkek  kendi başına ayakta duramaz. Bu nedenledir ki yaşadığı maceralar, yaşadığı aşklar hep gizlidir.   Çevresi tarafından duyulmasından korkar. 

Sistemin içerisinde şekillenen erkeğin ya da posta kutumuza mektup gönderen kadının davranışlarını anlamak çok da zor olmasa gerek.  Ataerkil toplumlarda sadece kadın değil, erkek de kendi yarattığı sistemin kurbanıdır. Mektup yazan kadına kızsak da onu suçlayamayız; Ona o mektubu yazdıran nedenleri, toplumsal  düzen i  sorgularız. Sorguladıkça aydınlanır insan, aydınlandıkça güzel olana daha da yakınlaşır, bunu biliriz.

Adaletin,  özgürlüklerin olmadığı, aşk dahil, yaşama dair her şeyin mülk üzerine kurulduğu egemen sistemde gerçek sevgiyi, sorunsuz birliktelikleri yakalamamız çok zor.  Dinin, feodalitenin, paranın hüküm sürdüğü bir yerde, ne aşklar dilendiği gibi yaşanılır ve uzun ömürlü olur, ne de mutlu erkek ve kadınlar oluruz. Nasıl yaşayacağımıza biz kendimiz karar verdiğimiz an, mevcut olana karşı isyan bayrağını çektiğimiz an özgürlüğe adım atmış oluruz.

Özellikle, AKP Hükümetinin gerici söylem ve uygulamalarının bu kadar yoğun hissedildiği, kadınların hiçleştirildiği şu dönemde, isyan bayrağını en başta kadınlar ellerine almalı. Kadınlar, düşledikleri özgür dünyayı, ancak kendi elleriyle inşa edebilir.

Öyleyse daha ne duruyoruz? Başka bir dünyada başka bir hayat, başka bir aşk yaşamak mümkün.